Deze is op aanvraag van Erik-Jan.
Eens was er een dag als alle dagen, zon, wind, blauwe luchten en leuke grapjes. Welnu, ik toog naar Zoetermeer. Ditmaal niet om te snowboarden maar om oude bekenden te ontmoeten. Ook dat moet gebeuren, zo dacht ik, en zo deed ik. Ik genoot van het uitzicht in de trein, van de pindakaas op mijn brood waar de hele coupe van mee mocht genieten, maar bovenal van de ontmoeting aan het einde van de reis. Waarbij grapjes, muziek, techniekjes en andere ongein vrijelijk uitgewisseld werden.
Maar ook daaraan kwam een eind en we moesten ons richting station begeven. Dat is nooit een probleem voor mij. Gelukkig kregen we een lift aangeboden. Dan maak ik er ook geen probleem van. Welnu, al buitengekomen zag ik een scene zich voorvallen waar ik weinig van begreep. Een auto piept met gierende banden en draait zo de berm in alwaar een jongen met een fiets staat, deze wordt op een haar na gemist. De auto komt tot stilstand en een vrouw, laaiende als een tierelier, scheld een jongen zijn huid vol, met woorden die ik niet ken, en niet wil kennen. Bleek dat een maatje van de jongen die slachtoffer werd van deze scheldkannonade iets tegen de auto van de vrouw had gegooid. De vrouw dacht dat het dus gewoonlijk was om dan iemand bijna dood te rijden.
Ja.
Toen trok ik de conclusie: Zoetermeer equals Ghetto.
